Hatırlayın,; Giresun Devlet Hastanesi, Kale Devlet Hastanesi, 250 yataklı Prof. Dr. İlhan Özdemir Devlet Hastanesi adlarıyla kurulmuş üç hastanemiz vardı.
Ne oldu?..
Bir gücün etkisiyle, özel hastane sayısı birde tutuldu, üç devlet hastanesinin kurumsal varlığı, statüleri, çalışanları, imkan ve kabiliyetleri tek bir yönetim çatısı altında birleştirildi, hastane sayımızı bire düşürüldü.
Başka illerde bu birleştirmeler yapılırken, örneğin Ordu’da hastanelerin birisi üniversiteye verildi.
Giresun’la aynı anda kurulan Ordu’nun yıllardır Tıp Fakültesi Hastanesi var.
Giresun’un hiçbir alanda iyiliğini istemeyen güçler sağlık alanındaki hainliklerine devam ettiler.
Tıp Fakültesi kuruyoruz dediler, devlet hastanesinin koridoruna kırmızı kurdele bağlayıp tören düzenlediler, üç Profa klinik yaptırdılar. Gazeteler ‘hayırlı olsun’ manşeti attı.
Afiasyonu iptal ettirdiler.
2011 yılından sonra Üniversitenin kendi imkanlarıyla kurduğu fakülte hastanesini ve bağlısı sağlık merkezlerini kapatmak için mücadele ettiler.
Proflar kaçtı. Öğrenciler kısıtlı imkanlarla öğrenimlerini sürdürdüler.
Son kötülükleri ise, Giresun Üniversitesi’ne ait Otogar‘ın arka kısmındaki 52 dönümlük arazi üzerine yapılacak olan, ihalesi yapılmış, ödenekleri hazırlanmış, TOKİ’ye teslimi yapılmış içinde; Tıp Fakültesi, Morfoloji Binası, Sağlık Bilimleri Fakültesi ve Sağlık Yüksekokulu birimleri olan son derece çağdaş mimari özelliklere sahip Giresun Üniversitesi Sağlık Kampüsü Projesini iptal ettirmek oldu.
Bunlar yaşanırken bu kentte herkes sessiz kaldı, sesini yükseltenlerin de sesi kesildi. Bu ilin yöneticileri ve sağlık yöneticileri ise keyiflerine baktılar. Ballı medikal, onarım, malzeme ihaleleri, yemek, temizlik işleri itinayla bölüştürüldü.
Siyasetçisi yandaşlarını amir, memur, müdür, personel yapma derdine düştü.
Rektör ve ekibi hastanenin döner sermayesinden milyonları götürdüler.
Başka bir şey umurlarında olmadı.
Bugünlere geldik.
Şimdi il genelindeki hastanelerimizde pek çok alanda uzman doktor sayısı yetersiz. Bir doktor yüzlerce hastaya bakmak zorunda.
Çamoluk, Alucra, Şebinkarahisar hala mahrumiyet bölgesi.
Merkezdeki hastanede Afilasyon sonrası ekonomik kayba, prestij kaybına uğrayan alanlarında başarılı olmuş çok sayıda tanınan, bilinen, yıllardır bu şehirde hizmet eden doktor, cerrah ya özele, ya da ilçe hastanelerine gitti.
Hemşireler, deneyimli teknik, idari personel istifa ediyor, emekli oluyor.
Bir kaçış sürüyor. Böyle olunca hastalarımız ve yakınları çevre illerdeki sağlık kuruluşlarından medet umuyor, derman arıyorlar.
En çok da amansız hastalık Kanser ilimizi kasıp kavuruyor. Yakınlarımızı, sevdiklerimizi bizden alıyor.
Onkoloji doktorumuz uzun süredir bir tane.
Son giden de, kaçan da işte ildeki o tek onkoloji uzmanıydı.
Şimdi O’nun yerine geçici biri atandı diye müjdeler veriliyor, sevinmemiz isteniyor.
En enteresanı da muhalefet milletvekili re ’sen doktor atattırmayı bir mücadele başarısı varsayıp bakana teşekkürler, iktidara iltifatlar yağdırıyor.
Sanırsınız ki, Giresun’un tüm sağlık sorunları çözüldü.
Ay parçası…
Giresun’un sağlığı ile oynayanlar alkış değil, beddua, hatta en okkalısından küfürü hakediyorlar.